६ मंसिर २०८१, बिहीबार
[सञ्जय सिञ्जाली मगर] मुकुम्लुङ क्षेत्रमा केबलकार निर्माण गर्ने परियोजना निश्चित रूपमा त्यहाँको आदिवासी रैथाने जनजीवनमा प्रभाव पार्न सक्छ । यस विकास
[मुनाराज शेर्मा] सानो छँदा सिंहदरबार जलेको कथासिंहदरबार भैगयो जलेर खरानीपानी पनि मटितेल जस्तो बल्यो ह्वारह्वारि हरफहरु हामीले घुँडामा हात राखेर
[दिपीन राई] घान्द्रुकबासीको उज्यालो मुहार किन हुन्छ होला भन्ने जिज्ञासा पहिलादेखि नै थियो । शनिश्चरे बहुमुखी क्याम्पसको शैक्षिक भ्रमणमा सामेल
[स्व. नवल फाइवाली] प्रायः नेपालका समस्त नेपालीहरुले तिहार पर्व भव्यरुपमा मनाउने दिन नजिकिदै छ । त्यसर्थ २०७१ सालको तिहार पर्वको उन्मुख
[राजन साम्पाङ] ‘भाइ ! नेपालको दृश्य देखाएर भारतले डलर कमाउने ठाउँ हो सन्दकपुर’ हामीसँगै यात्रामा रहेका मिलन अधिकारी दाइले भन्दै
[लीला राई] समयले मानिसलाई कहाँ–कहाँ पु¥याउँछ भन्ने गीतले एकैछिन मानिसलाई सन्तुष्टि दिलाएतापनि समयलाई मानिसले सदुपयोगसँगै पहिचान गर्न नसक्दा प्रायः मानिस
[सन्तोष नेम्वाङ (इटबुङ्गे साइला)] बिर्खे सदा झैं आज पनि क्षितीजलाई एकतमासले निहारीरहेको थियो । दशैंको आगमनले गोधुली साँझको बातावरणमा चिसोपनको आभाष
एकनासे गृहकार्यको व्यस्ततामा तल्लिन रहँदा घरको आँगनमा कोही परिचित या अपरिचित व्यक्तिहरुको आगमन हुँदा पनि हेरेर साक्षात्कार गर्न निकै गाह्रो
आजको बसिबियाँलो कवि गजलकार मन बहादुर थेगुवाको सपनाहरूको बहीमा समर्पित गर्न जादैछु । उहाँ एक हुनहार सचेत लेखक उपनाम ‘अभागी थेगुवा
