८ मंसिर २०८१, शनिबार
[सञ्जय सिंजाली मगर] नेपालमा झन्डै १४७५ शिक्षा मन्त्रालको अनुमति प्राप्त र झन्डै ८०० को हाराहारी प्रक्रियामा अनि बागमती प्रदेश सरकारबाट
[सन्तोष नेम्वाङ] ‘दाजु कता हुनुहुन्छ ? तपाईसँग भेट गर्नु थियो’, मेरो दूरभाष यन्त्रमा कुनै एक जनाले मलाई भेट्ने प्रस्ताव राख्यो ।
[सञ्जोग लाफा मगर] शिर्षक पढ्ने वित्तिक्कै सबैले एकपटक गोरेबहादुर खपाङ्गी मगरलाई पक्कै सम्झिने छन् । किनभने २०४७ सालमा एम. एस.
[सन्तोष नेम्वाङ] मुख्य सडकबाट केहीभित्र सानो झोपडी छ । बाँसको टाँटको टाटीले बेरेको भित्ता र खिया लागिसकेको टिनको छाना छन् । परबाट
[मन थेगुबा] नेपाली साहित्य विधामा लगानी गर्नु भनेको बालुवामा पानी खन्याउनु जस्तै हुन्छ भन्ने मानसित्ताले ग्रस्त समाज हुँदाहुँदै पनि साहित्यप्रति
[मन थेगुबा] मनमाया बान्तवा स्मृति स्रष्टा सम्मान कार्यक्रमा साहित्यकार तथा पत्रकारका साथै सञ्चारिका समूह नेपालका अध्यक्ष विमला तुम्खेवालाई सम्मानित गरिने
दश वर्षे माओवादी जनयुद्ध र ०६२।०६३ जनआन्दोलन पछि पुर्नस्थापित अन्तरिम व्यवस्थापिका संसदले नेपाललाई ‘छुवाछुत मुक्त राष्ट्र’ घोषणा गरेको थियो ।
[मन थेगुबा] बहुभाषी अनि बहुसंस्कृति युक्त जातजाति रहेको नेपालको पूर्वी पहाडी भूभागमा बसोबास गर्ने लिम्बू (याक्थुङवा) हरुको वि.सं. १८३१ भन्दा
[सन्तोष नेम्वाङ] म लिम्बूको छोरा । मेरो धर्म किरात हो । सनातनी हिन्दू धर्म जस्तै हामी किरातीहरुको पनि आफ्नै धर्म छ, संस्कार
