१२ बैशाख २०८१, बुधबार
दशैं ! यो नेपालीहरुको प्रख्यात चाड हो । दशैंलाई नेपालले राष्ट्रिय चाडको रुपमा लिदा पनि फरक नपर्ला । विजय दशमी वा दशेरा
[सन्तोष नेम्वाङ] अन्दाजी २०४८–४९ साल तिरको कुरा हो । देशमा प्रजातन्त्रको स्थापना भए पश्चातको आम निर्वाचन सम्पन्न भएर बनिएको सरकारबाट हाम्रो
परापूर्वदेखि चलिआएको रीतिरिवाज एवम् परम्पराको जगेर्ना गर्नु हामी सबैको समान दायित्व हुन आउँछ । तर आजकल आधुनिक बन्ने होडबाजी चलेकै कारण
नेपालमा सात साल (वि.सं. २००७) को परिवर्तन पश्चात विकेन्द्रिकरण, स्वशासन जस्ता विषयको प्रवेश भएता पनि संघीयताको प्रवेश भने भएको थिएन ।
आज यो लेख लेखिरहँदा मनमा संकोचले डेरा जमाइरहेको छ । मस्तिष्कले सोचिरहेको शब्दहरु यो सादा कागजको पानामा पोख्ने वस्तु कलम
पहिलो कुरा, संविधान सभामार्फत् राज्यको पुनर्संरचना हुँदै गर्दाः– १) राज्यको पुनर्संरचना तथा राज्य शक्तिको बाँडफाँड समितिको प्रतिवेदन अनुसार १४ प्रदेशहरुको
परिचयः मानव वा पशुको मुखमा कठोर दाँतहरुले घेरिएर रहेको हाड बिनाको कोमल अंग हो जिब्रो । यो नभै नहुने अंग
[लक्ष्मीप्रसाद सुब्बा] भाषा, धर्म, साहित्य, संस्कृति जोगाउन लेखक, कवि, साहित्यकारहरु सधै तत्पर रहेर उक्त विषयमा लेखेर राख्छन् । जो पछि
[सन्तोष नेम्वाङ] कामको व्यस्ताले गर्दा हो या साइत नै नआएको हो, ताप्लेजुङ स्थित पाथीभरा माताको दर्शनका लागि श्रीमती ज्यूको पटक–पटकको
